ԵՐԵՎԱՆ, ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 14, 24News
ՀՀ ՏԿԵՆ նախկին փոխնախարար, հանրային կառավարման և հանքարդյունաբերության ոլորտի փորձագետ Լիլիա Շուշանյաննը գրում է
«Ադրբեջանի բռնապետական ռեժիմը շարունակում է շրջափակման մեջ պահել Արցախի Հանրապետության 120,000 բնակչությանը՝ փակելով Ստեփանակերտը Հայաստանի հետ կապող միակ ճանապարհը՝ Բերձորի միջանցքը։ Այս ամենն իրկանացվում է բնապահպանական կեղծ օրակարգով և կեղծ ակտիվիսներով, քանի որ պետության կամ որևէ ընկերության անունից նման քայլերը չեն կարող այդ կողմերին ազատել ահաբեկչական պատասխանատվությունից։
ՀԱՆՔԸ՝ պատրվակ, ԱՄԵՆ ԳՆՈՎ ԱՐՑԱԽԻ ՀԱՅԱԹԱՓՈՒՄԸ՝ միջանկյալ նպատակ, ԻՇԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՍՏԱՏՄԱՆ ՆԱԽԱԴԵՊԸ՝ գերնպատակ
Ադրբեջանի կողմից այսօր շարունակվում է Արցախի հայաթափման քաղաքականությունը։ Դեռևս 2020 թվականին վերջինիս սանձազերծած արյունալի պատերազմական գործողությունների արդյունքում իրենց բնակավայրերից արդեն իսկ տեղահանվել են տասնյակ հազարավոր հայեր։
Այս անգամ Ալիևի ռեժիմը դա իրականացնում է այլ՝ շրջափակման, արտաքին աշխարհից Արցախը տոտալ կտրելու, հումանիտար աղետ ստեղծելու ճանապարհով։ Մասնավորապես, հայտարարելով, թե իբր մոնիտորինգ է սկսում Դրմբոնի և Կաշենի հանքավայրերում և ինքըստինքյան հանդիպելով Արցախի արգելքին, մի խումբ ադրբեջանցիների միջոցով, ովքեր իրենց անվանում են իբր անկախ բնապահպաններ, փակել է Արցախը Հայաստանին կապող միակ ճանապարհը՝ լինի շտապօգնության մեքենաների, թե ցանկացած այլ տեղաշարժի համար։ Հիշեցնենք, որ անձի ազատ տեղաշարժվելու իրավունքը համարվում է մարդու հիմնարար իրավունքներից մեկը։
Չնայած մամուլում այս օրերին խոսվում է հանքավայրի, առիթն էլ՝ բնապահպանական հորինված ռիսկի մասին, այս քայլով Ալիևն իրականում հետապնդում է առավել կարևոր ու իրավիճակը շրջող նպատակ՝ Արցախի Հանրապետության տարածքում լեգալացնել և լեգիտիմացնել Ադրբեջանի իշխանությունը։ Մասնավորապես, արցախյան որևէ մի ընկերության գործունեությունը Ադրբեջանի կարգավորումներով գնահատելու անցկացնելու (բնականաբար՝ հաջորդիվ նաև պահանջներ ներկայացնելու) նախադեպը բավարար է վերոնշյալ նպատակի համար։ Խնդիրը կրկնակի հեշտանում է, երբ այդ մեկ տնտեսական գործունեությամբ այսօր ապահովվում է Արցախի Հանրապետության պետական բյուջեի հիմնական մասն ու արցախահայության ինքնավար կենսագործունեության երաշխիքը։
Ֆիսկալ ռեսուրսի բացակայության, արտաքին աշխարհից կտրվելու վտանգի, մարդու հիմնարար իրավունքներից ամեն պահին զրկվելու ռիսկի պայմաններում հայաթափվող Արցախը նաև կատարյալ լուծում կլինի մոտ ապագայում (նույնիսկ հանրաքվեի միջոցով) ինքնորոշման իրավունքի քննարկման համատեքստում. չկան հայերի տնտեսական ռեսուրսներ՝ չկա նրանց գոյատևելու հնարավորություն, չկան բավական թվով հայեր՝ չկա մշակույթային ինքնավարության հարց, չկան հայեր՝ չկա ինքնորոշման հարց։
ՊՍԵՎԴՈ-ԷԿՈԼՈԳԻԱԿԱՆ ԲԵՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ՝ ՀԱԿԱԷԿՈԼՈԳԻԱԿԱՆ ԵՐԿՐԻ ԿՈՂՄԻՑ
Ակնհայտորեն հասկանալով Ալիևի իրական ծրագիրը, վերադառնանք բնապահպանական պատրվակին։
Նշենք, որ էկոլոգիական խնդրի մտացածին լինելն առաջին հերթին հիմնավորվում է ոչ միայն Արցախի հանքի կողմից երբևէ էկոլոգիական խնդիր չառաջացնելով, այլև Արցախի իշխանությունների պատրաստակամությամբ անգամ այսօր հրավիրել բնապահպանական ռիսկերը գնահատող միջազգային փորձագիտական խումբ։ Ընդ որում, Հայաստանը անհամեմատ առաջ է բնապահպանական կարգավորումների և վարկանիշների առումով, իսկ Արցախի Հանրապետության օրենսդրությունն ու պրակտիկան գրեթե հայելային են Հայաստանի Հանրապետությունում գործողին։
Հորինված պատրվակը ցայտուն երևում է նաև ադրբեջանական կողմի խոսույթում բերված իրարամերժ պատճառներից՝ ապօրինի շահագործում, թե բնապահպանական ռիսկ։ Մի կողմից խոսվում է իբր թե օգտակար հանածոների ապօրինի օգտագործման մասին. մատչելի լեզվով՝ խնդիրն այն է, թե ով է օգտագործողը (Արցախ, թե ալիևաբրիտանական ընկերություն)։ Մյուս կողմից սակայն ճանապարհը փակում են իբր թե բնապահպանները՝ բնապահպանական ռիսկի համար։ Այն, որ հանքն այսպես, թե այնպես շահագործվելու է ցանկացած օգտագործողի դեպքում (հակառակ բնապահպանական թևի ջատագովների), կասկածի ենթակա չէ, սակայն հումանիտար աղետ առաջացնող ակտը արտաքին աշխարհի աչքին առավել հաճո՝ էկոլոգիական թեմայով իրականացնելն ավելի հարմար է ավտորիտար ռեժիմի համար։
Ընդ որում, հանքի պատասխանատու շահագործման մասին իբր անկախ բնապահպանների անունից խոսում է մի երկիր, որը հանքարդյունաբերության ոլորտի միջազգային կազմակերպության՝ Արդյունահանող ճյուղերի թափանցիկության նախաձեռնության պատմության մեջ առաջին երկիրն է եղել, ում կարգավիճակը 2017թ. կասեցվել է և դա արվել է հենց քաղաքացիական հասարակության ճնշումների, սահմանափակող օրենքների և ուղղիչ գործողություններ չկիրառելու հիմքով։ Այդ նույն խնդիրները հետագայում ևս անփոփոխ են մնացել, ինչի մասին վկայում են նաև այլ մարմինների կողմից տրված գնահատականները, ինչպես օրինակ ԱՄՆ ՄԶԳ/USAID Քաղհասարակության կազմակերպությունների կայունության ինդեքսում և' իրավական, և' ֆինանսական կենսունակությունը գնահատվել է խոչընդոտվող՝ 6.3 միավորներով (2021թ)։ Առնվազն զավեշտալի է, որ մի երկրում, որտեղ կան բազմաթիվ քաղբանտարկյալներ և խոչընդոտվում է քաղաքացիական հասարակության որևէ ազատ գործունեություն, կարող են հանքային ոլորտում «անկախ բնապահպանները» կենտրոնական դերակատարում ունենալ տվյալ երկրի սահմանային և աշխարհաքաղաքական հարցերում։
Հակառակ Ադրբեջանի պատկերին, նույն EITI անդամակցության շրջանակներում Հայաստանը դարձել է այն 9 երկրներից մեկը, ում ամենաբարձր գնահատականն է շնորհվել հանքարդյունաբերության ոլորտում միջազգային ստանդարտը ոչ միայն լիովին իրականացնելու, այլև պահանջները գերազանցելու համար։ Բացի այդ, Հայաստանը ստացել է EITI նախագահության հատուկ մրցանակ։ Open Ownership նախաձեռնության կողմից ոլորտում իրականացված իրական սեփականատերերի հայտարարագրման բարեփոխումը օրինակ է բերվել այլ երկրներին օգտակար լինելու տեսանկյունից, իսկ վերջերս Լատվիայի հետ միասին դարձել են առաջին երկրները, որոնք Beneficial Ownership Data Standard-ին համահունչ են հրապարակում իրենց տվյալները։
Եթե վերացարկվենք քաղաքացիական հասարակության ազատության ցուցանիշներից, ապա բնապահպանական հարցերի հոգածության մասով Ադրբեջանի ցուցանիշները նույնպես վկայում են բնապահպանական կեղծ օրակարգի մասին։ Environmental Performance Index-ով Ադրբեջանը զբաղեցնում է հեռավոր 104-րդ դիրքը (Հայաստանը՝ 56-րդ)։
ՁՄՌԱՆ ՑՐՏԻ և ՄԱՐԴՈՒ ՀԻՄՆԱՐԱՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԻ ԱՇԽԱՐՀԱԳՐԱԿԱՆ ԴԵՏԵՐՄԻՆԻԶՄԸ՝ ԵՎՐՈՊԱՅԻ ԱՉՔԵՐՈՎ
Արցախում հումանիտար աղետն էլ ավելի է սրվում այսօր եղանակային ցուրտ պայմաններում Ադրբեջանի կողմից Արցախի գազամատակարարումը դադարեցնելու պայմաններում։ Ընդ որում, միջազգային լսարանի համար հատուկ պարզաբանենք, որ գազամատակարարումը ոչ թե ապահովվել է Ադրբեջանի կողմից, քանի որ Արցախի Հանրապետությունը երբեք որևէ սոցիալ-տնտեսական առնչություն չի ունեցել այդ երկրի հետ, այլ պարզապես Հայաստան–Արցախ գազատարն է այժմ անցնում Բաքվի վերահսկողության տակ գտնվող տարածքով։
Անընդունելի է, բայց ոչ զարմանալի, որ ցեղասպան այս շրջափակումն ու հումանիտար աղետը տեղի են ունենում 21-րդ դարում, մի երկրի կողմից, ում նախագահի ռեժիմը տասնամյակներով հայտնի է եղել կոռուպցիոն կայսրությամբ, այն էլ՝ նավթի ու գազի ոլորտում, լռեցրել քաղաքացիական հասարակությանն ու խեղդել ցանկացած քաղաքական այլախոհություն։ Զարմանալի չէ, քանի որ այսօր մարդու հիմնարար իրավունքների առաջամարտիկ Եվրամիությունը, որպես ռուսական՝ «ոչ ժողովրդավարական և ոչ հուսալի» գազին այլընտրանք, ամիսներ առաջ առանց բարեփոխումների որևէ նախապայմանի ու պահանջի երկկողմ համաձայնագիր է կնքում Ալիևի ռեժիմի հետ ՝ հռչակելով նրան «հուսալի» մատակարար։ Ի՞նչ սպասել մի բռնապետից հարևան փոքր, բայց ժողովրդավարական պետության բնակչության հանդեպ, ում ձեռքերը նավթի խողովակներն արձակել են նույնիսկ իր սեփական ժողովրդի դեմ։ Այս ահաբեկչական շրջափակմամբ Ադրբեջանը բացահայտ հայտարարեց, որ վերջինս երբևէ չի կարող երաշխավորել որևէ անվտանգություն արցխահայության համար։
ՀՈՒՄԱՆԻՏԱՐ ԱՂԵՏԻՆ ԱՆԳԼԻԱԿԱՆ ԿԱՊԻՏԱԼԻ ԼՈՒՌ ՄԱՍՆԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆԸ` «ՀՆԱՐԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՀՈՂ»
Շրջափակումը տեղի ունեցավ այն բանից հետո, երբ ընդամենը մի քանի ամիս առաջ՝ 2022թ. հուլիսի 5-ին ալիևյան ռեժիմը Անգլիայում ցուցակված Anglo Asian Mining ընկերության հետ արտադրանքի բաժանման պայմանագրերում կատարված փոփոխություններով Կաշենի հանքավայրը նույնպես «տրամադրեց» ընկերությանը։ Հիշեցնենք, որ դեռևս 90-ական թվականներին Ադրբեջանը նույն ընկերությանը քաղաքական այս քայլը կիրառել էր նույն այս ընկերության հետ՝ Արցախի մյուս հանքերը թղթաբանությամբ «տրամադրելով» վերջինիս։
Բռնապետական ռեժիմի կողմից նման քայլերի նպատակը առավել քան պարզ է, սակայն տարակուսելի է, թե ինչպես է Մեծ Բրիտանիան թույլ տալիս, որ մարդու իրավունքների խախտման առումով զգայուն և դեռևս պատերազմող կողմերի վիճելի տարածքում նման գործարքների կողմ հանդիսանա Անգլիայում ցուցակված ընկերությունը և ինչպես է այդ ընկերությանը ինտենսիվ աջակցում Ադրբեջանում Բրիտանական դեսպանատունը։ Սա այն պայմաններում, երբ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև դեռևս չկա որևէ հաշտության պայմանագիր, հստակ չէ Արցախի Հանրապետության կարգավիճակը, իսկ Ադրբեջանը շարունակում է ռազմական գործողություններ ՀՀ-ի և Արցախի դեմ։ Ինչպես Freedom of Information-ի կողմից բացահայտված նամակագրությունից է պարզվում, դեսպան Ջեյմս Շարփը 2020թ. պատերազմական գործողությունների ողջ ընթացքում և հաջորդիվ ինտենսիվ նամակագրության և հանդիպումների մեջ է եղել ընկերության հետ, իսկ նամակները հաճախ վերնագրվել են “Anglo Asian and the land of opportunity (հնարավորությունների հող)”։ Պատահական չէ, որ ճանապարհը շրջափակողներն այսօր չեն ներկայանանում ընկերության անունից, այլապես ի դեմ բրիտանական դեսպանի՝ պետական նման բարձր մակարդակի պաշտոնյայի ուղղակի ցուցաբերած աջակցությամբ Բրիտանական կառավարությունը անուղղակիորեն կառնչվի շրջափակում իրականացնողներին։
Նշենք, որ չնայած ընկերությունը հաճախ մամուլում ներկայացվում է որպես Լոնդոնյան բորսայում ցուցակված, իրականում այն գրանցված է Լոնդոնյան արժեթղթերի շուկայի ենթաշուկայում՝ Alternative Investment Market (AIM), որն առանձնանում է Լոնդոնյան բորսայի համեմատ ավելի ճկուն կամ թույլ կարգավորումներով, հաճախ քննադատվում է որպես «վայրի արևելք», որտեղ կասկածելի էթիկայով ընկերություններն են գումարների ներգրավման համար գրանցվում։ Առանձին հոդվածի նյութ կարող է լինել նաև ընկերությունում ներգրավված անձանց կասկածելի հեղինակությունն ու կապերը ալիևյան ընտանիքի հետ։
ԱԴՐԲԵՋԱՆԸ՝ ԱՐՑԱԽԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕԳՏԱԿԱՐ ՌԵՍՈՒՐՍՆԵՐԻ ՕԿՈՒՊԱՆՏ
2020թ. սեպտեմբերի 27-ին Ադրբեջանի Հանրապետության կողմից Արցախի Հանրապետության դեմ սանձազերծված պատերազմական գործողությունների հետևանքով Ադրբեջանի Հանրապետության վերահսկողության տակ են անցել 40-ից ավել հանքավայրեր։ Ընդ որում, ուսումնասիրություններիս համաձայն, դրանցից մոտ 8-ը գտնվում են Հադրութի, իսկ մեկը՝ Մարտակերտի շրջանում, որոնք ժամանակին Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար մարզի շրջաններն էին։ Այս բոլոր հանքերի կորուստը հենց հայկական կողմի անունից պետք է ներկայացվեն որպես պատճառված գույքային վնաս։
Ընդ որում, Հայաստանի Հանրապետության անունից ՄԻԵԴ ներկայացված հայցում արդեն իսկ դրված է սույն տրամաբանությունը։ Անհրաժեշտ է այս ուղղությամբ ՀՀ կառավարության հետևողական քայլերն առավել ակտիվ շարունակել։
հ.գ. նկարում պատկերված Կաշենի հանք տանող ճանապարհի մեջտեղում աճած այս ծառն ամեն կերպ շրջանցվում և փայփայվում էր Կաշենի հանքի «հակաբնապահպան» անձնակազմի կողմից։»։
Operation "Humanitarian Disaster" performed by Azeri pseudo-environmentalists
The dictatorial regime of #Azerbaijan continues to keep the 120,000 people of the #Artsakh Republic under siege, closing the #Berdzor or #Lachin Corridor, the only road connecting Stepanakert with Armenia and the outer world. All this is perpetrated under a fake environmental agenda by fake activists, because such actions by the state or any company cannot exempt them from liability for #terrorism.
THE MINE is an excuse, DEPOPULATION OF ARTSAKH OF ARMENIANS AT ALL COSTS is an intermediate goal, PRECEDENT FOR USURPATION OF POWER is the overarching goal
Today, Azerbaijan continues the policy of depopulation of Artsakh of Armenians. Back in 2020, as a result of the bloody military operations unleashed by the Azeris, tens of thousands of Armenians had already been displaced from their homes.
This time, Aliyev's regime is doing it in a different way: by blockade, totally cutting off Artsakh from the outer world, thus provoking a humanitarian disaster. In particular, declaring the beginning of monitoring in the mines of Drmbon and #Kashen and thus triggering Artsakh’s resistance, by means of a group of Azeris who call themselves independent environmentalists, #Aliyev closed the only road connecting Artsakh to Armenia, for ambulances or any other traffic. It’s noteworthy that the individual’s right to free movement is considered a fundamental human right.
Although the press these days is talking about the mine, and the reason is the fictitious environmental risk, by this act Aliyev is effectively pursuing a more important and situation-changing goal: to legalize and legitimize the power of Azerbaijan in the territory of the Republic of Artsakh. In particular, the precedent of auditing any Artsakh company under the regulations of Azerbaijan (and of course, making demands as well) is sufficient for the above purpose. The problem becomes twice as easy when this single economic activity today provides the main part of the state budget of the Republic of Artsakh and the guarantee of the autonomous life of Artsakh Armenians.
With the lack of fiscal resources, facing the risk of being cut off from the outer world, and the risk of being deprived of fundamental human rights at any moment, the depopulated Artsakh will be a perfect solution in the context of discussing the right to self-determination in the near future (even through a referendum): if Armenians have no economic resources, there is no possibility for them to survive; if there are not enough Armenians, there is no question of cultural autonomy; if there are no Armenians, there is no question of self-determination.
PSEUDO-ENVIRONMENTAL PERFORMANCE BY AN ANTI-ENVIRONMENTAL COUNTRY
Clearly understanding Aliyev's real designs, let's return to the environmental pretext.
- It should be noted that the fictitious and ungrounded nature of the ecological topic is proved, first, by the fact that the Artsakh mine has never caused any ecological trouble, but also by the willingness of the Artsakh authorities to invite an international expert group to assess environmental risks even today. At the same time, Armenia is incomparably ahead in terms of environmental regulations and ratings, and the legislation and practice of the Republic of Artsakh almost reflect those of the Republic of Armenia.
- The fabricated pretext is clearly seen in the contradictory reasonings cited in the discourse of the Azeri side: illegal exploitation or environmental risk. On the one hand, there is talk of the alleged illegal use of minerals: in plain language, the problem is who the user is (Artsakh or an Aliyev-British company)? On the other hand, the road is blocked by fake environmentalists because of the environmental risk. The fact that the mine will be operated one way or another by any user (contrary to the advocates of the environmental wing) is not subject to doubt, but for an authoritarian regime the act of causing a humanitarian disaster is more convenient to do with the ecological theme that is always pleasing to the eyes of the outer world.
- Moreover, the country that speaks about responsible operation of mines on behalf of allegedly independent environmentalists was the first one in the history of the Extractive Industries Transparency Initiative (#EITI), the international organization of the mining industry, whose status in 2017 was suspended and this was done precisely on the basis of civil society pressures, restrictive laws and lack of corrective actions. Those same problems remained unchanged later on, as evidenced by the assessments given by other bodies, for example, in the #USAID Civil Society Organizations Stability Index (#CSOSI), both legal and financial viability were assessed by miserable 6.3 points (2021). It is ironic, to say the least, that in a country where there are many political prisoners and any free activity of civil society is suppressed, "independent environmentalists" in the mining sector can play a central role in the country's border and geopolitical issues.
In contrast, within the framework of the same EITI membership, #Armenia has become one of the 9 countries that were awarded the highest rating for not only fully implementing the international standard in the field of mining, but also exceeding the requirements. In addition, Armenia received a special prize of the EITI presidency. The #OpenOwnership initiative's beneficial ownership reform in the sector has been exemplified in terms of usefulness to other countries, and recently, together with Latvia, they became the first countries to publish their data in line with the #BeneficialOwnershipDataStandard.
- If we abstract from the indicators of freedom of the civil society, then the indicators of Azerbaijan in terms of taking care of environmental issues also testify to a false environmental agenda. According to the Environmental Performance Index (#EPI), Azerbaijan occupies a distant 104th position (Armenia, 56th).
THE GEOGRAPHIC DETERMINISM OF WINTER COLD AND HUMAN RIGHTS THROUGH EUROPEAN EYES
The humanitarian disaster in Artsakh is deteriorating today due to Azerbaijan's suspension of gas supply to Artsakh in the cold weather conditions. At the same time, let us specially clarify for the international audience that the gas supply was not provided by Azerbaijan, because the Republic of Artsakh never had any socio-economic relationship with that country, but simply the Armenia-Artsakh #gas pipeline now passes through the territory under the control of Baku.
It is unacceptable, but not surprising, that the genocidal blockade and humanitarian disaster are taking place in the 21st century, perpetrated by a country whose presidential regime has been known for decades as a corrupt empire, namely in the oil and gas sector, in order to silence civil society and stifle any political dissent. It is not surprising, because today the #EuropeanUnion, a pioneer of fundamental human rights, as an alternative to #Russian "non-democratic and unreliable" gas, signed a bilateral agreement with the Aliyev regime months ago without any preconditions or demands for reforms, declaring it a "reliable" supplier. What can we expect from a #dictator towards the population of a small neighboring but democratic state, whose hands have opened oil pipelines even against his own people?
With this terrorist #blockade, Azerbaijan openly declared that the latter will never guarantee any security for the Armenians of Artsakh.
THE SILENT CONTRIBUTION OF #BRITISH CAPITAL TO THE HUMANITARIAN DISASTER: "LAND OF OPPORTUNITIES"
The blockade took place after just a few months following July 5, 2022, when the Aliyev regime amended the production sharing agreements with the UK-listed Anglo Asian Mining company and also "granted" the Kashen mine to the company. Let's recall that back in the 1990s, Azerbaijan applied this political move to the same company, "giving" the other mines of Artsakh to the latter.
The purpose of such moves by a dictatorial regime is more than clear, but it is puzzling how the UK allows a company listed in England to be a party to such transactions in a territory sensitive to human rights violations and still at war, and how this company is intensively supported in Azerbaijan by the #BritishEmbassy. This is happening against the backdrop of no peace agreement between Armenia and Azerbaijan, the status of the Republic of Artsakh is not clear, and Azerbaijan continues military operations against Armenia and Artsakh. According to the correspondence revealed by Freedom of Information, Ambassador James Sharp in 2020, during and after the war, was in intensive correspondence and meetings with the company, and the letters were often titled "Anglo Asian and the land of opportunity".
It is no coincidence that today the road blockers do not identify themselves with this company, otherwise, the British ambassador, with the direct support of a high-level official like the British government, will be indirectly involved with the blockaders.
It should be noted that although the company is often presented by media as listed on the London Stock Exchange, in reality it is registered on the sub-market of the London stock market, Alternative Investment Market (#AIM), which is characterized by more flexible or weaker regulations than the London Stock Exchange, often criticized as the "wild west", where companies with questionable ethics are registered to attract money. The dubious authority of the persons involved in the company and their connections with the Aliyev family can also be the theme of a separate article.
AZERBAIJAN, THE #OCCUPANT OF THE MINERAL RESOURCES OF THE REPUBLIC OF ARTSAKH
As a result of the military operations unleashed by the Republic of Azerbaijan against the Republic of Artsakh on September 27, 2020, more than 40 mines came under the control of the Republic of Azerbaijan. Moreover, according to my survey, about 8 of them are located in Hadrut region, and one in Martakert region, which were once the regions of the Nagorno Karabakh Autonomous Region. The loss of all these mines should be presented as property damage on behalf of the Armenian side. Moreover, this logic is already stated in the claim submitted to the #ECHR on behalf of the Republic of Armenia. It is necessary to more actively continue consistent steps of the RA government in this direction.
Lilia Shushanyan
Former deputy minister of the RA Ministry of Territorial Administration and Development
Expert in the field of public administration and mining industry
--00—ԱՊ