ԵՐԵՎԱՆ, ՀՈՒԼԻՍԻ 11, 24News

Նախկին պատգամավոր Սամվել Ֆարմանյանը գրում է․

Ի գիտություն Նիկոլի

1.) Ադրբեջանը Թուրքիայի հետ ունի Վրաստանով տարանցվող հաղորդակցության բոլոր ուղիները՝ ավտոճանապարհներ, երկաթուղի (Բաքու-Թբիլիսի-Կարս), նավթամուղ (Բաքու-Թբիլիսի-Ջեյհան) ու գազամուղ (Բաքու-Թբիլիսի-Էրզրում): Նախիջևանի հետ ցամաքային հաղորդակցության այլընտրանք ունի նաև Իրանի տարածքով:

2.) Քո ասած «խաղաղության խաչմերուկը», որ, ինչքան էլ մոլորեցնես, փաստացի նույնն է, ինչ Ալիևի ասած «Զանգեզուրի միջանցքը», հաճախ ինքդ ու սազանդարներդ ներկայացնում եք ոչ միայն Ադրբեջանի մայր տարածքը Նախիջևանին կապելու համատեքստում, այլև իբրև մի գլոբալ ձեռնարկ՝ Արևելքը Արևմուտքին, միջինաասիական ու չինական շուկաները եվրոպականին կապող համարյա թավշյա ու հեղափոխական մի նախաձեռնություն, ինչից Հայաստանը շահելու է տնտեսապես, և բարձրանալու է նրա անվտանգությունը: Այդ հարցում քեզ ձայնակցում է նաև ԵՄ-ն:

3.) Քեզ մոտ բա հարց չի առաջանու՞մ, թե նշված Ադրբեջան-Վրաստան-Թուրքիա արդեն առկա հաղորդակցության ուղիները ինչու՞ չեն կարող ծառայել միջինասիական ու չինական շուկաները ԵՄ-ի շուկային կապելու համար, ու այն պարտադիր պիտի անցնի հենց Սյունիքով (մանավանդ, որ քո ականջին փսփսում են, թե խորքային նպատակը աշխարհաքաղաքական է՝ Ռուսաստանն ու Իրանը շրջանցող հաղորդակցությունն է):

Միթե՞ հիմա էլ հավատում ես, որ այդ կերպ քո արտաքին հովանավորներն իրոք ցանկանում են օգնել Հայաստանին: Քեզ չէ՝ Հայաստանին: Ինչպե՞ս կարող են առկա ու ժամանակակից ենթակառուցվածները լինեն քիչ նախընտրելի, քան այն, ինչ դեռ պիտի կառուցվի, եթե հռչակված նպատակի հարցում քեզ չեն խաբում: Էլ չասած այդ ամենին էական խոչընդոտ հանդիսացող հայ-ադրբեջանական ու հայ-թուրքական չկարգավորված հարաբերությունները:

4.) Որքան էլ, քեզ միամիտի տեղ դրած, «Զանգեզուրի միջանցք»-ի խնդիրը հեգնանքով ներկայացնես որպես երևակայական ու առասպելական, գոյություն չունեցող ինչ-որ Մեծ Թուրանի լույսի ներքո, իբրև թե հայաստանյան կասկածամիտ ընկալումները հիմնված են հայերի միֆական վախերի վրա, իսկ քեզ էլ՝ իբրև քաղաքական ռացիոնալ գործիչ, ինքդ հո լավ գիտես, որ Ադրբեջանի հետ Սյունիքով ցամաքային ուղիղ ու երաշխավորված կապ ունենալը Թուրքիայի համար ոչ թե քո ասած երևակայական Մեծ Թուրքանի ծրագրի մի մաս է, այլ քաղաքական ռեալպոլիտիկի պարզ թելադրանք:

Պատմական նվաճում, ինչը Թուրքիային ցեմենտում է որպես հարավկովկասյան մեծ տերություն, պարտված ու փլուզված անվտանգային համակարգով Հայաստանը տեսանելի հեռանկարում վերածելով ինքնիշխանությունից զուրկ ու վասալական կախվածության մեջ հայտնված մի քվազիպետություն:

Չկա բան, որ Նիկոլն ասել ու չի արել լրիվ հակառակը: Որքան նա խոսի ինքնիշխանությունից, վստահ եղեք, որ Հայաստանի ինքնիշխանությունն այդքան ավելի զիջելու է: