ԵՐԵՎԱՆ, ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 20, 24News

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Ամենայն հայոց կաթողիկոս Գարեգին Երկրորդը, ինչպես հայտնի է, սեպտեմբերի 15-16-ը պաշտոնական այցով մեկնել էր Վատիկան: Վեհափառ Հայրապետը հանդիպում և առանձնազրույց է ունեցել Հռոմի պապի՝ Լեոն 14-րդի հետ, ինչպես նաև Վատիկանի մի շարք կառույցների պատասխանատու կարդինալների հետ:

Ուշագրավ է, որ ի թիվս այլ հարցերի, ըստ պաշտոնական հաղորդագրության, Վեհափառ Հայրապետն առանձնակիորեն բարձրաձայնել է հայրենազրկված արցախահայության իրավունքների պաշտպանության, Արցախի հոգևոր-մշակութային ժառանգության անխաթար պահպանման և Ադրբեջանում անազատության մեջ պահվող ռազմագերիների ու պետական այրերի ազատ արձակման խնդիրները:

Ինչի՞ մասին են վկայում ինչպես Վեհափառի պաշտոնական այցը, այնպես էլ այդ այցի ընթացքում կաթոլիկ եկեղեցու ղեկավարության հետ հանդիպումների ժամանակ քննարկված հարցերի բովանդակությունը: Առաջինը, ինչ միանգամից ուշադրություն է գրավում, այն է, որ թե՛ Արցախի հոգևոր-մշակութային ժառանգության պահպանման, թե՛ արցախահայության իրավունքների, թե՛ Բաքվի կողմից գերության մեջ պահվող հայերի վերադարձի հարցերում ՀԱԵ դիրքորոշումը մնում է անսասան ու հստակ: Եվ դա՝ չնայած փաշինյանական իշխանության կողմից Հայ առաքելական եկեղեցու դեմ ծավալած վայրագ արշավին, զազրախոսական ու քարոզչական ահաբեկությանը, ուղիղ քաղաքական հալածանքներին:

Երկրորդ՝ տեսնում ենք, որ հայկական շահերը զգետնած իշխանության պայմաններում էլի Հայ առաքելական եկեղեցին է, որ իր վրա է վերցրել հայկական շահերը, այսպես ասենք, իր ձևով պաշտպանելու գործառույթը: Սա լավ օրից չէ, ցավոք: Ոչ թե մեր եկեղեցու լավ օրից չէ, այլ… մեր պետության ու պետական ինստիտուտների:

Այդ ամենը հուշում է, որ՝ երրորդ. է՛լ ավելի ինտենսիվ շարունակվելու են քպական իշխանության հարձակումները Հայ առաքելական եկեղեցու վրա, և դրան պետք է հնարավորինս պատրաստ լինել: Փաստ է, որ Փաշինյանը Եկեղեցու և բարձրաստիճան հոգևորականության դեմ հայտարարած պատերազմում ակնհայտորեն ձախողվեց՝ առնվազն այս անցած «փուլում»: Եվ պարզ է, որ նա ձգտում է ռևանշի, փնտրում է նոր «գործիքներ»: Ու այդ ճանապարհին նա ու իր «թիմը» փորձում են գտնել կարգալույծ արված կամ պատժված «քահանաների», որոնց օգտագործում են իրենց նպատակների համար, առաջին հերթին՝ վարկաբեկելու Հայ առաքելական եկեղեցին: Հազիվ գտել են 1-2-ին ու ինչքան ուժ ունեն օգտագործում են:

Այստեղ առանձնահատուկ պետք է ընդգծել ՀԱԵ հոգևորականների միաբանությունը և գիտակցության բարձր մակարդակը: Առանձնահատուկ պետք է շեշտել նաև մեր քաղաքական ուժերի մեծ մասի, այսինքն՝ ազգային, պետականամետ հատվածի (ինչը նշանակում է քաղաքական դաշտ՝ մինուս ՔՊ ու սատելիտ միավորներ) ու հասարակության գիտակից հատվածի անսասանությունը՝ կանգնել ՀԱԵ կողքին:

—00—ՄԱ